Hemoroidy leczenie i profilaktyka

hemoroidy
Hemoroidyto niewielkie struktury anatomiczne – wypełnione krwią sploty naczyniowe znajdujące się w kanale odbytu. Składają się głównie z połączeń tętniczo-żylnych. Mają formę uwypukleń błony śluzowej do wewnątrz. W warunkach chorobowych osiągają one znaczną wielkość i mogą łączyć się ze sobą, tworząc guzki krwawnicze, tzw. żylaki odbytu.

Zaparciasą najczęściej znaną przyczyną powstawania choroby hemoroidalnej. Powodem ich powstawania może być, np. niewłaściwa dieta (zbyt mała ilość błonnika, zbyt mała ilość wypijanych płynów, ostre przyprawy, nadmiar alkoholu i innych używek), siedzący tryb życia (niedostateczna ilość ruchu), ale również uwarunkowania genetyczne oraz choroby pozornie nie mające związku, typu: nadciśnienie tętnicze, niewydolność serca, marskość wątroby i inne.
Krwawienie jest typowym objawem, wskazującym na hemoroidy (najczęściej podczas oddawania stolca), ból, pieczenie lub swędzenie i obrzęk w okolicach odbytu. Plamy krwi lub śluzu na papierze toaletowym czy bieliźnie – będą elementem niepokojącym. Badania lekarskie są niezbędne do postawienia prawidłowej diagnozy. Zbagatelizowanie choroby może doprowadzić do zakrzepowego zapalenia wypadniętego żylaka lub uwięzienia go w zwieraczu odbytu. Wywiad lekarski ma na celu wykluczenie innych przyczyn dolegliwości, typu: pękniecie błony śluzowej lub skóry szczeliny odbytu, ale też proces zapalny lub nawet nowotworowy.

Ważne jest, aby odróżnić przypadki ostrych hemoroidów, w przebiegu których następuje poprawa po zastosowaniu leczenia objawowego, od nawrotów schorzenia wymagających odwołania się do albo do leczenia głębokiego działania, albo do interwencji chirurgicznej. Najczęściej stosowaną metodą pozbycia się tej dolegliwości jest zastosowanie maści i czopków kupionych w aptece. Część z nich dostępna jest wyłącznie na receptę. Środki te uśmierzają ból, ułatwiają gojenie się zmian chorobowych występujących we wczesnym stadium, łagodzą stany zapalne, zwiększają odporność miejsc zmienionych chorobowo przed zakażeniami bakteryjnymi (mogącymi pogarszać stan chorobowy).
Najczęściej stosuje się maści i czopki. Czopki aplikuje się również po ustąpieniu objawów ostrych, aby utrwalić efekt leczenia, wydłużyć okres bezobjawowy i zapobiec nawrotom dolegliwości. Uwaga. Maści nie należy stosować u kobiet w ciąży (zawartość adrenaliny). Czopki są całkowicie bezpieczne dla przyszłych mam.

Popularne jest doustne leczenie homeopatyczne stanów ostrych żylaków odbytu. Homeopaci dobierają odpowiednie leki w zależności od stwierdzonych objawów. Najlepszego wyboru dokona doświadczony lekarz homeopata.

Profilaktyka:

eliminować zaparcia i biegunki poprzez zmianę diety – zalecana jest bogata w błonnik dieta niskotłuszczowa (dużo owoców i warzyw, otrębów zbożowych i chleba razowego z ziarnami, a mało ryżu, ziemniaków, makaronów i białego pieczywa);
dostarczać organizmowi dużą ilość płynów (2-2,5 I niesłodzonych napojów, przede wszystkim niegazowanej wody);
unikać nadmiernej ilości używek (np. kawy i alkoholu);
odżywiać się regularnie;
starać się utrzymać organizm w odpowiedniej formie fizycznej, a co za tym idzie – nie doprowadzać się do nadwagi;
pamiętać, że regularne ćwiczenia fizyczne poprawiają pracę mięśni brzucha i pobudzają perystaltykę jelit;
starać się nie przebywać zbyt długo w pozycji siedzącej; dotyczy to także powszechnego i lubianego sposobu czytania gazet i książek w toalecie.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz